Program damcsud spodziewa się, że każda z uruchomionych akcji (program) może wypisać rezultat działania na swoje standardowe wyjście. Jeśli nic nie zostanie wypisane na standardowe wyjście, wtedy taka akcja nie będzie mogła wpłynąć na stan sprawy, dla której została uruchomina.

Rezultat działania akcji jest przekazywany w postaci linii tekstu. Każda linia odpowiada pojedynczemu zdarzeniu wchodzącemu w skład danej sprawy, lub jeśli składa się tylko ze słowa opened, to znaczy, że sprawa powinna zostać zaznaczona jako otwarta (następne akcje uruchamiane dla tej sprawy będą otrzymywać argument --opened). Innymi dwoma wyjątkomi są linie rozpoczynające się od słów closing-reason oraz closed-by. W pierszym przypadku zapamiętany zostanie tekst występujący po słowie kluczowym, który następnie będzie podawany kolejnym akcjom jako argument opcji --closing-reason. Analogiczna sytuacja nastąpi w drugim przypadku, gdzie zapamiętany identyfikator stanie się argumentem opcji --closed-by kolejnych akcji. Każda linia odpowiadająca pojedynczemu zdarzeniu składa się z dwóch elementów: identyfikatora zdarzenia (argument każdej opcji --event-id) oraz kodu będącego wartością typu long (32 bitowa liczba ze znakiem). Jeśli kod jest wartością dodatnią lub zerem, to stan tego zdarzenia jest ustawiany na active. W przeciwnym wypadku stan zdarzenia jest ustawiany na passive. Ze wszystkich kodów dla każdego zdarzenia, jakie wygenerowała akcja wybierany jest kod maksymalny nie mniejszy jednak niż -1 i jest on uznawany za kod powrotu całej akcji.

Jeśli kod powrotu jest liczbą dodatnią lub zerem, to czas modyfikacji danej sprawy jest ustawiany na chwilę bieżącą, od której dodawana jest liczba sekund równa kodowi powrotu akcji (tzn. czas modyfikacji danej sprawy jest młodszy od chwili bieżącej o liczbę sekund równą kodowi powrotu akcji).

Na końcu operacji zapamiętywany jest kod powrotu tej akcji dla danej sprawy.