Plik konfiguracyjny składa się z obiektów, których typ wskazuje słowo kluczowe użyte w ich nazwie, zaś ich specyfikacja jest ograniczona klamrami {}. Jedynym dozwolonym typem obiektu jest daemon. Słowo kluczowe określające typ obiektu musi być jedynym słowem w linii. Ta sama reguła dotyczy klamry rozpoczynajacej i kończącej definicję obiektu. Ogólnie więc pojedynczy obiekt wygląda tak:

daemon

{

...

}

Pola występujące pomiędzy klamrami są ściśle określone, podobnie jak ich kolejność. Każdy z pierwszych 6 wpisów w definicji obiektu zajmuje sam całą linię i ma postać:

słowo_kluczowe=

Pierwszym polem jest binfile, za którym musi być podany nazwa pliku binarnego daemona. Pliki te są szukane w katalogu /usr/bin/david-system. Następnym polem jest description opisujące daemona w sposób zrozumiały dla człowieka. Kolejnym polem jest state, które może przyjąć dwie wartości:

stop

run

Wartość stop wskazuje, że ten daemon ma nie być automatycznie uruchamiany podczas startu dsmd. Wszystkie daemony z wartością run są uruchamiane w momencie startu modułu dsmd.

Następnym polem jest username określające z prawami jakiego użytkownika ma być uruchamiany daemon. Dwa kolejne pola stdout i stderr służą do podawania nazw plików będącymi kolejno standardowym wyjściem oraz standardowym wyjściem dla błędów danego daemona.

Polem opcjonalnym, które może występować wielokrotnie jest argv. Pola te specyfikują kolejne parametry uruchomienia danego daemona. Każdy parametr musi wystąpić w osobnym polu argv.